پنبه ی مخملی

در خیلی از موارد دیده شده است که اگر دیپلمات های ما از هنر ارتباطی قوی تری برخوردار بودند و با ظرافت بیشتری روابط دیپلماتیک سازنده تری ( حتی روابط دوستانه و شخصی ) را برقرار می کردند، فرصت های اقتصادی و سیاسی بیشتری را برای کشورمان ایجاد می نمودند. یک دیپلمات همانند یک شکارچی باید منتظر فرصت ها و افراد مناسب برای منافع کشور باشد. یک دیپلمات باید با صبر و حوصله تمامی کانالهای ارتباطی ممکن را بررسی کند و یک نقشه راه موثر ترسیم نماید. متاسفانه اگردیپلمات ها از توانایی ارتباطی مناسبی بر خوردار نباشند، به هیچ وجه نمی توانند وظیفه خود را به خوبی انجام دهند.

عدم تسلط کامل به زبان انگلیسی و یا زبان کشور محل ماموریت هم یکی از موضوعاتی است که برای دستگاه دیپلماسی ایجاد چالش میکند. متاسفانه درخیلی از موارد دیده می شود که درصد قابل توجهی از دیپلمات های وزارت امور خارجه حتی در جایگاه سفیر پس از طی سه سال اقامت در کشور محل ماموریت نمی توانند براحتی زبان آن کشور و حد اقل زبان انگلیسی را به خوبی صحبت کنند. علاوه بر این ، وردینگ مناسب و حرفه ای در مذاکرات و مصاحبه ها یک اصل مهم در دیپلماسی محسوب می شود.

البته به موارد دیگری از جمله تحلیل های سیاسی اشتباه توسط برخی از دیپلمات ها، عدم توجه به مطالعه و بررسی کافی کشور میزبان، عدم توجه به قوانین پوششی و بی توجهی به اولویت ها می توان اشاره کرد. به نظر میرسد که وزارت امور خارجه باید سرمایه گذاری جدی بر روی آموزش دیپلماتهای خود کند ولی متاسفانه در این امر موفق نبوده است واین خلا به راحتی قابل مشاهده است. پر واضح است که علوم شناختی نقش بسیار مهمی در این حیطه می تواند بازی کند و با یک برنامه جامع شناختی، میتوان خیلی از نواقص را برطرف کرد.